‘De Moslim is de vriend van het milieu
“Ook al breekt de Dag des Oordeels los plant alsnog onmiddellijk de stek die je in je hand hebt!”1
(Gezegende Mohammed(s.a.s.))
Almachtige Allah heeft de mens kennis laten maken met zijn milieu vanaf het moment dat het leven op aarde begon, hij heeft de codes voor het begrip van het universum kenbaar gemaakt aan de mens en heeft hem onderwezen wat voor relatie hij dient te ontwikkelen met het milieu. Ten slotte het laatste goddelijke boek, de Koran al Karim bevat vele verzen die vertellen over de werking van het universum, over het evenwicht en de orde tussen de schepselen, over de reden van schepping van elk van hen en over hoe zij een bewijs vormen voor het bestaan van de Almachtige Schepper, Zijn kracht en Zijn wijsheid.
Van de kleinste tot aan de grootste, alle wezens in het universum hebben boven hun fysieke waarde nog een spirituele waarde. Immers, alles dat in de hemelen en aarde bestaat gedenkt Allah. Van de vogels tot aan de stenen, van de planten tot aan de mieren, van de zon tot aan de sterren, er bestaat geen enkele wezen zonder een spirit, zonder gevoel en zonder een doel. De betekenis die de Islam aan het milieu toekent vindt zijn basis in het principe dat vooraleer alle wezens vanwege hun schepping een kernwaarde bevatten.
Volgens de islamitische denkwijze is het milieu door Allah geschapen en wordt elk moment door Hem onder controle en toezicht gehouden waarbij het aan de mens in bewaring is gegeven. De mens is namelijk, onder de levende wezens, de enige met de capaciteit om zijn omgeving op het hoogste niveau te bevatten, vorm te geven, te gebruiken en een band kan opbouwen met zijn Schepper. Hierdoor heeft Allah, de natuur, alles in de hemelen en aarde ten dienste van de mens gesteld. Echter, deze situatie betekent niet dat de mens de natuurlijke omgeving, het milieu onbegrensd mag gebruiken. De mens is niet de heerser over het milieu maar de bewaarder of rentmeester ervan. Als hij zich naar willekeur gedraagt en zijn omgeving schade berokkent en met het doel om macht en belangen te verkrijgen, het milieu vernietigt zal hij hierover verantwoording moeten afleggen aan Allah.
Allah heeft de aarde niet alleen maar als een leefgebied geschapen voor de mens maar ook voor de dieren en de planten. Hierdoor beschermt de moslim ook het leefgebied van dieren en planten; hij behandelt hen met genade, zachtaardigheid en barmhartigheid. De gezegende profeet vertelt ons dat zelfs een mus die zomaar gedood wordt, op de dag des oordeels, dit zal voorleggen aan Allah en zich daarover zal beklagen.2 Hierdoor is de ethiek van de Islam met betrekking tot het milieu er een die ver staat van egoïsme, materialisme, hebzucht en winzucht.
Het universum is met alle schoonheden erin, een gunst van de Almachtige Schepper aan de mensheid. Zolang de mens dit niet eigenhandig vergiftigt en vernietigt door te zagen of te verbranden zal het milieu in het eigen systeem schoon blijven. De moslim neemt ook zijn verantwoordelijkheid met betrekking tot het milieu, hij beschermt de natuurlijke structuur en leeft in harmonie ermee. Het milieu is namelijk de meest waardevolle schat van de mens en zijn toekomst.
1 İbn Hanbel, III/184.
2 Nasâî, Dahâyâ, 42.
32