İnsanın Yaratılışı: Toprakla Başlayan Hayat

Yüce Rabbimiz yeryüzünü yaratarak insanın tasarrufuna hazır hâle getirmiştir. Elbette bu, insanın varlık âlemi içindeki ayrıcalıklı yerine işaret etmektedir. Diğer yandan da insanın yeryüzündeki hayatını geliştirecek daha ileri seviyelere taşıyacak akletme düşünme, bilme ve idrak etme gücünü de insana bahşetmiştir. Böylece insan sahip olduğu maddi ve manevi imkânları kullanarak yeryüzünü imar etme sorumluluğunu da layıkıyla yerine getirebilecektir.

Yüce Kitabımız Kur’an Kerim’de insanın yaratılışı konusunda çeşitli anlatımların yer aldığını görürüz. Ayetler, onun yaratılışının temelinde toprağın bulunduğuna işaret eder. Bununla birlikte insanın topraktan yaratılma sürecinin ne kadar sürdüğünü bilmiyoruz. Ancak İnsan suresinde insanın daha anılmaya değer bir şey değilken üzerinden uzun bir zamanın geçtiği bildirilmiştir. (İnsân, 76/1) Dolayısıyla yaratmanın belli bir süreç içerisinde gerçekleştiğini söylemek mümkündür. İnsanın biyolojik oluşumunu anlatan evreler de Kur’an’da açık bir şekilde anlatılmıştır: “Gerçek şu ki biz insanı çamurdan alınmış bir özden yaratıyoruz. Sonra onu sağlam bir korunakta nutfe hâline getiriyoruz. Ardından nutfeyi (döllenmiş yumurta) alakaya (rahimde asılıp beslenen embriyo) çeviriyor, alakayı şekilsiz et (görünümünde) yapıyor, bu etten kemikler yaratıyor, daha sonra da kemiklere adale giydiriyoruz; nihayet onu bambaşka bir yaratık hâlinde inşa ediyoruz. Yapıp yaratanların en güzeli olan Allah çok yücedir.” (Mü’minûn, 23/12-14) 

İnsan özü itibarıyla basit bir topraktan yaratılmıştır. Ancak diğer taraftan Allah’ın kendisine bağışladığı duyu, akıl, idrak, ruh gibi özelliklerle de madde üstü bir varlıktır. Bu gerçeği “Nihayet onu bambaşka bir yaratık hâlinde inşa ediyoruz.” (Mü’minûn, 23/14)  ayetiyle Rabbimiz bizlere bildirmiştir.