Islam, Religie van Vrede en Rust

“O gelovigen! Komt met zijn allen tot de vrede.”¹

(Koran al Karim)

De wortel van het woord Islam in de islamitische religie, is  “salam” oftewel “rust, vrede, redding”. “as-Salâm” is tegelijkertijd ook een naam van Almachtige Allah en betekent,  “de bezitter van vrede en rust, de verlosser”. De moslim is degene die kiest voor “rust en vrede”. Het woord “Iman” betekent op dezelfde wijze, “zichzelf in veiligheid en rust voelen, verlost zijn van angsten”. Daardoor hebben chaos, strijd, terreur en oorlog niets te maken met de kern van de Islam, de reden van de zending van Islam en de principes van bestaan ervan. 

Islam stelt ten doel om op de aarde, rust, vrede, wederzijdse respect en een sfeer van vertrouwen te vestigen en te garanderen. De islam wil dat de mens die begunstigd is met ratio, ruzies en conflicten tot een einde brengt en tot vrede en harmonie komt.  

De moslim is degene die goed is in omgang, correct, in voor vrede en consensus; hij verwerft zijn persoonlijkheid die gerijpt is met schone ethiek van zijn Schepper. Door volledige overgave aan Zijn Schepper verbindt hij zich aan de bron van vrede en rust. Zoals hij in zijn innerlijke wereld de rust en vrede heeft gevonden, draagt hij deze ook over aan de buitenwereld. Door zich te houden aan de Koran die door Allah aan de mensheid geopenbaard werd als leidraad tot verlossing en door de grootste vertegenwoordiger van rust en vrede, namelijk gezegende Mohammed te volgen, bereikt hij de djannat die aangeduid wordt als “dâru’s-salâm” oftewel het  “oord van rust”.

De menselijke geschiedenis is na de eerste gebeurtenis van kwaad die plaatshad tussen de zonen van gezegende Adam, getuige geweest van talloze oorlogen en gewelddaden. Door het geloof, kleur, ras of de plekken  waar men woonde en rijkdommen die men bezat, werden vele mensen gewelddadig behandeld en hun eer en waardigheid teniet gedaan waarbij hun fundamentele recht op leven ontnomen werd.  Almachtige Allah heeft eigenlijk gedurende de geschiedenis de mensen gewaarschuwd, profeten en boeken gezonden om hen een menswaardig bestaan te bieden.  Hij heeft de laatste schakel der profeten bekroond met gezegende Mohammed. 

De profeet van de Islam heeft de mensen vanaf het begin, gedurende zijn hele leven, opgeroepen tot de waarheid en heeft altijd positie gekozen voor vrede en harmonie. Hij heeft absoluut niet naar de wapens gegrepen zolang de eer van de Islam, de menselijke waarden, de rechten en onaantastbaarheden van moslims niet werden aangeroerd. Dit wordt in de Koran als volgt beschreven: “Allah verbiedt jullie niet om goed te doen en rechtvaardig te zijn tegenover, naar hen die geen oorlog tegen jullie voeren voor de religie en jullie niet verbannen uit jullie land. Allah houdt namelijk van hen die rechtvaardig zijn.”²

In vele Hadith van de profeet wordt ook het belang aangegeven van het bemiddelen tussen broeders in geloof en wordt aangegeven dat het de taak van een moslim is om conflicten op diplomatieke wijze op te lossen in vrede en harmonie; daarnaast ook wordt beschreven hoe belangrijk het is om trouw te blijven aan beloftes. De gezant van Allah heeft ten slotte, toen hij na jaren als overwinnaar terugkeerde in Mekka waar hij was uitgedreven door de druk van de ongelovigen,   de dag van de overwinning geen bloed vergiet, geen wraak genomen en heeft Hij de Mekkanen vergeven. 

Islam stelt voor het leven in vrede en voor het gezamenlijk te werk kunnen gaan om het goede te doen voor de mensheid, het bezitten van dezelfde geloof niet als voorwaarde.  Het belangrijkste in deze is om wederzijdse houding aan te nemen voor de vrede en het respecteren van de rechten en waarden van de mens en natuurlijk voor zijn vrijheden. Door het belang dat de islamitische beschaving stelt aan het samen leven en het recht van eenieder, is de islamitische wereld getuige geweest van unieke voorbeelden van het harmonieus samenleven van mensen uit verschillende rassen en diverse gelovigen op hetzelfde land. 

Het is ook van belang om hier informatie te geven over een van de sleuteltermen in de Islam, namelijk jihad. Volgens islam is de jihad, de moeite die gedaan wordt op de weg van Allah, de strijd die geleverd wordt namens de waarheid. Jihad is de inspanning die de gelovige doet met zijn leven, bezit en al zijn hebben en houden om de tevredenheid van  de Almachtige Schepper na te streven. 

Jihad is de vastberadenheid die men toont met het lichaam, de taal, de visie en het hart om de heilige waarden te beschermen. Het streven van de moslim om in zijn land bestaansrecht te hebben met zijn eer, identiteit en zijn vrijheid; zijn doel is om zijn Iman, vlag, zijn vrijheid en waardigheid te beschermen. Jihad is absoluut geen onrechtmatige aanval, vernietiging, uitbuiting of onderdrukking. Integendeel, jihad is de inspanning die de moslim doet tegen onrechtvaardigheid en tegen de onrechtvaardige, om de rechten en vrijheden van de moslim te verdedigen. De moslim voert soms strijd met zijn hand, soms met zijn pen, soms met zijn gedachtes. Er zullen ook dagen zijn waarop hij zijn materiele mogelijkheden en energie inzet om te werken op de weg van Allah. Hij doet zijn uiterste best en werkt dag en nacht om de waarheid te verkondigen, op te roepen tot het goede en de aanleiding te zijn voor schoonheden. De gewapende strijd om het geloof, het bestaan, het vaderland, zijn bestaan en zijn vrijheid te kunnen continueren is het allerlaatste middel dat gebruikt wordt in de jihad.

Alle vuile spelletjes die vandaag de dag namens de Islam en de jihad door terroristische organisaties worden uitgevoerd, hebben niets van doen met jihad.  De gruweldaden die de genadeloze en meedogenloze misdaadorganisaties uitvoeren en in de schoenen van moslims proberen te schuiven, zoals de zelfmoordaanvallen, het geweld en de terreur, kunnen nooit en te nimmer verenigd worden met de betekenis van jihad in de islam.  

Jihad in de islam is namelijk niet het ter hand nemen van wapens en het uitmoorden van onschuldige lieden. Jihad in de islam is niet de naam voor het doden maar voor het laten leven; niet van vernietiging maar van de inspanning voor het tot leven brengen. Tegen wie dan ook en met welk argument dan ook, alle aanvallen gericht op onschuldige mensen, hebben niets maar dan ook niets te maken met de hoge geest en idealen die de islam toekent aan de term jihad. Terreur is absoluut niet verenigbaar met religie en geloof, deugden en menselijkheid, ratio en geweten waardoor terreur het verdient om altijd vervloekt te worden.  

Het wegvagen van de aardbodem van alle soorten kwaad, het toeroepen van halt aan hen die op de aarde terreur en chaos veroorzaken en de instandhouding van vrede, is de gemeenschappelijke taak van de mensheid. De islam nodigt de mensen uit tot deze gemeenschappelijke inspanning en verwacht dat allereerst de moslims maar ook de gehele mensheid zich zal keren tegen deze onrechtvaardigheid en onderdrukking en dat men zich gezamenlijk zal inzetten tot verijdeling ervan. De definitie die de profeet van de islamitische religie geeft over de moslim en de mu’min is namelijk glashelder: “De moslim is de persoon waarvan andere moslims geen schade ondervinden door zijn toedoen met de hand en tong. De mu’min is degene bij wie het volk geen angst heeft voor hun leven en bezittingend.”³