Kur’an
Son ilahî vahyin en meşhur ismi Kur’an’dır. Bu kelime, yaygın manasıyla “okumak” anlamına gelir. Kelimenin bu manada olması, öncelikle kendisinin okunması gerektiğini akla getirmektedir.
Kur’an’ı okumanın gayesi anlamak ve düşünmektir. Bu anlamda okumayı ve düşünmeyi birbirinden ayırmamak gerekir. Çünkü aksi takdirde Kur’an’ın ilim ve hikmet kapılarını okuyucuya açması mümkün değildir. Zaten bu ilahî kelam, indiriliş amaçlarından birinin, kendisi üzerinde “düşünmek” olduğunu ifade etmiyor mu? (Yûsuf, 12/2)
14