Necasetten Taharet

İslam dini maddi temizliğe çok önem verir. Hz. Peygamber temizliği, Müslümanın her gün en az beş vakit kılması gereken namazın anahtarı olarak nitelemiştir. (Ebû Dâvûd, Tahâret, 31) Bu hadiste hadesten taharet gibi bedeni, elbiseyi ve namaz kılınan yeri necasetten, yani dinen pis sayılan kan, domuz eti, idrar, dışkı gibi şeylerden arındırmanın geçerli bir namaz için gerekliliği vurgulanır. Bu çerçevede idrardan sakınmadığı için azap gören Müslümanların olduğu uyarısında bulunularak dikkatli davranılması istenir. (Buhârî, Cenâiz, 81; Müslim, Tahâret, 111)

Bedenin, elbisenin ve namaz kılınacak mekânın temizliği için su, ilk tercih edilen ve Hz. Peygamber tarafından önerilen temizlik aracıdır. Tevbe suresinin 108. ayetinde Allah “…İlk günden temeli takva (Allah’a karşı gelmekten sakınmak) üzerine kurulan mescit (Kuba mescidi), içinde namaz kılmana elbette daha layıktır. Orada temizlenmeyi seven adamlar vardır. Allah da tertemiz olanları sever.” buyurur. Bu ayeti açıklarken Allah Resûlü bahsedilen ensar topluluğunun su ile temizlenmeleri nedeniyle övüldüklerine işaret etmiş ve bu davranışlarına devam etmelerini istemiştir. (İbn Mâce, Tahâret, 28) Hz. Peygamber’in kendisi de temin edebildiği durumlarda su ile temizlenmeye gayret etmiş ve ashabını bu konuda teşvik etmiştir. (İbn Mâce, Tahâret, 28; Tirmizî, Tahâret, 15)

Hayatın her aşamasında ve her konuda Müslümanlara yol gösteren Allah Resûlü tuvalete girerken  ‘Allâhümme innî eûzü bike mine’l-hubüsi ve’l-habâis’ (Allah’ım! her türlü pislikten ve necasetten sana sığınırım.) duasını etme, temizlenirken sol elini kullanma ve ihtiyacını giderirken diğer insanları rahatsız etmeme gibi tuvalet ve temizlenmeyle ilgili edep kuralları belirlemiştir. (Buhârî, Daavât, 15; Müslim, Tahâret, 57)