Secde: Rabbe En Yakın Olunan Hâl

Secde; eğilmek, yüzü yere sürmek, Yaratan karşısında hürmet ve saygı ile yüzü yere kapamaktır. Namazın rükünlerinden olan secde; yüz, eller, dizler ve ayak parmakları yere koyularak yapılır. (Müslim, Salât, 231) Secdede üç kez “sübhâne rabbiye’l-a’lâ / Yüce Rabbim her türlü eksiklikten uzaktır” sözü telaffuz edilerek Allah tespih edilir. Secde konumunda yüz, baş parmakları bitişik olan iki elin arasına koyulur, eller yüzden uzak tutulmaz. Kadınlar kollarını yanlarına bitiştirip karınlarını uyluklarına yapıştırırken; erkekler karınlarını uyluklarından, dirseklerini yanlarından ve yerden uzak tutarak secde yaparlar. (Müslim, Salât, 237)

Secde, kulun bedenen eğildikçe Allah katındaki derecesinin yükseldiği ve günahlarının affedildiği bir yakarış hâlidir.(Tirmizî, Salât, 199) Her rekâtta iki kere yapılan secde kulun Rabbine en yakın olduğu hâldir. Bu yüzden secdede çokça dua edilmesi tavsiye edilir. (Müslim, Salât, 215; Ebû Dâvûd, Salât, 147, 148) Hz. Peygamber, secdede iken  “Allah’ım, sadece senin önünde eğilir, yalnızca sana iman eder ve sana teslim olurum. Sen Rabbimsin. Yüzüm, onu yaratan, ona göz ve kulak verene secde etti. Her şeyi en güzel şekliyle yaratan Allah ne yücedir!” (Tirmizî, Daavât, 32) diye dua etmiştir.