ანგელოზების რწმენა
„და ვინც უარყოფს ალლაჰსა და მის ანგელოზებს, მის წიგნებს, მის შუამავლებს, და განკითხვის დღეს. დიახაც, რომ დიდი გადაცდომით გადავიდა იგი გზას“.6
ძლიერი და უხილავი არსებებისადმი, რწმენასთან დაკავშირებით, კაცობრიობის ისტორიაში უამრავი მაგალითი არსებობს. უმეტეს შემთხვევაში, კარგებისა და ცუდების გამიჯვნა, ამ არსებების ირგვლივ გადმოცემულ ამბებშია მოთხრობილი. თუმცა ეს გადმოცემები რამდენად შეესაბამება სიმართლეს, ხილულ თუ უხილავ არსებებთან დაკავშირებით, სწორი და ჭეშმარიტი ინფორმაციის მოწოდება, მხოლოდ ალლაჰის მიერ გარდმოვლენილö ბოლო ღვთიურ წიგნს შეუძლია. ვინაიდან ისლამში, რწმენის პირობათაგან ერთ-ერთი, სინათლისგან გაჩენილი ანგელოზების რწმენაა.
ისლამის მიხედვით, ანგელოზები კეთილშობილი არსებები არიან, რომლებიც ალლაჰს უპირობოდ ემორჩილებიან და მის სხვადასხვა დავალებებს უნაკლოდ ასრულებენ. ანგელოზებს სქესი და სიცოცხლისთვის აუცილებელი ჭამა-სმის მსგავსი მოთხოვნილებები არ გააჩნიათ. ყურანში საუბარია იმაზე, რომ მათ ფრთები აქვთ, თუმცა მათი ქალზე ან ჩიტზე მიმსგავსება არასწორია. უფრო მეტიც, ვინც ანგელოზებზე ამბობდა, რომ ისინი მდედრები არიანო, ყურანმა მათ ასე მოუწოდა: „და დაადგინეს ანგელოზები, რომელნიც მსახურნი არიან მოწყალისა, მდედრებად. განა მოწმენი იყვნენ გაჩენისა? ჩაწერილ იქნება მათი მოწმეობა და დაიკითხებიან“.7
ყველა ანგელოზს თავისი სხვადასხვა სახის ვალდებულება გააჩნია. ვალდებულებებთან ერთად, მათი პოზიციებიც განსხვავებულია და გარკვეულ ჯგუფებად არიან დაყოფილი. ამათგან არსებობს ოთხი მთავარანგელოზი; ჯიბრილი (ა.ი.მ.კ.) ღმერთსა და შუამავალს (ს.ა.ს.) შორის ელჩის მოვალეობას ასრულებს. პიქაილი (ა.ი.მ.კ.) დედამიწასა და მის გარეთ ფიზიკურ და ბუნებრივ მოვლენებს მართავს და აკონტროლებს. ასევე ის სარჩოსა და ბარაქის ანგელოზიც არის. აზრაილი (ა.ი.მ.კ.) - სიკვდილის ანგელოზია. ისრაფილი (ა.ი.მ.კ.) წარღვნისა და აღდგომის დროს სურაში ორჯერ ჩაბერავს. ამ ოთხი ანგელოზის გარდა, არსებობენ სხვა ანგელოზები, რომლებიც ადამიანებს იცავენ და მათთვის ვედრებას აღავლენენ, ადამიანების კარგ და ცუდ საქმეებს აღნუსხავენ, გარდაცვალების შედეგ საფლავში ადამიანებს დაკითხავენ. ასევე, არიან ანგელოზები, რომლებიც მათზე დაკისრებულ ვალდებულებებს, სამოთხესა და ჯოჯოხეთში ასრულებენ.
ანგელოზები, როგორც სხვა დანარჩენი სულიერი არსებები, ალლაჰმა გააჩინა. ისინი ალლაჰის უპირობო მორჩილი არიან და თავიანთ მოვალეობებს ზუსტად და უნაკლოდ ასრულებენ. ანგელოზები დაფარულს არაფერს უწყიან. მათ მხოლოდ ის იციან, რასაც ალლაჰი უბრძანებს. აქედან გამომდინარე, მხოლოდ და მხოლოდ ალლაჰის მორჩილი არიან და სხვას არასდროს დაემორჩილებიან.
ჭეშმარიტი მორწმუნის ერთ-ერთი მთავარი თვისება ის არის, რომ ირწმუნოს იმის, რაც მისთვის უხილავია. ამათგან ერთ-ერთი კი ანგელოზების რწმენაა.
ადამიანი, რომელსაც სწამს ანგელოზების, ალლაჰის ნებით, მათი მფარველობისა და სიკეთის ძალას, ყველგან და ყოველთვის იგრძნობს და ამგვარად თავს უფრო ბედნიერად ჩათვლის. ადამიანი, რომელსაც სწამს, რომ ალლაჰის ნებით, მას თან ანგელოზები დაჰყვებიან, რომლებიც იცავენ და მისთვის ვედრებას აღავლენენ, თავს. უფრო იმედიანად და დაცულად იგრძნობს.
6 სურა ნისა, 4/136
7 სურა ზუჰრუფი, 43/19
7
წიგნების რწმენა
„ადამიანები ერთ თემად იყვნენ და ალლაჰმა შუამავალნი წარმოგზავნა მახარობლებად და შემგონებლებად. და ღვთიური წიგნი ზემოავლინა მათთან ერთად ჭეშმარიტებითურთ, რათა ადამიანთა შორის ის გადაეწყვიტა, რაზეც ვერ თანხმდებოდნენ“.8
ღვთიური წიგნები, უზენაესი ალლაჰის სიტყვაა, რომელიც ადამიანებს მიმართავს. მისი მარადიული სიტყვები და ბრძანებები ვაჰის მეშვეობით იქნა გარდმოვლენილი. ალლაჰი მის გაჩენილებზე უფრო მაღლა დგას, აქედან გამომდინარე, მისი სიტყვები, სხვა ნებისმიერ სიტყვებზე უფრო ძვირფასი, მადლმოსილი და მაღლა მდგომია. ალლაჰმა წიგნები ადამიანებისთვის გარდმოავლინა, რომლებიც სხვა არსებებისგან განსხვავებით, უპირაცეშყო. ამ წიგნებით მათ გამოცდა დაუწესა და ჭეშმარიტი გზა აჩვენა. ადამიანს მისცა შანსი, რათა ჭეშმარიტება აღიქვას და კარგი და ცუდი ერთიმეორისგან გაარჩიოს.
კაცობრიობის ისტორიის დასაწყისში ზოგიერთ შუამავალზე, რამდენიმე წერილისგან შემდგარი მცირე სახის ღვთიური „წიგნები“ (საჰიფე) გარდმოევლინა. უზენაეს ალლაჰს ადამ შუამავალზე (ა.ი.მ.კ.) - ათი წერილი, შით შუამავალზე (ა.ი.მ.კ.) - ორმოცდაათი წერილი, იდრის შუამავალზე (ა.ი.მ.კ.) - ოცდაათი წერილი, ხოლო იბრაჰიმ შუამავალზე (ა.ი.მ.კ.) ათი წერილი გარდმოუგზავნია.
შემდეგ პერიოდებში ერთიმეორის მიყოლებით ოთხი დიდი წიგნი იქნა გარდმოგზავნილი; „თევრათი“ - მუსას (ა.ი.მ.კ.) მოევლინა, ზებური - დავუდს (ა.ი.მ.კ.), ინჯილი - ღისას (ა.ი.მ.კ.), ყურანი კი - მუჰამმედ შუამავალს (ს.ა.ს.). ყურანი ბოლო ღვთიური წიგნია, ის მთელი კაცობრიობისთვის იქნა გარდმოვლენილი და თავის ფუნქციას წარღვნის დღემდე შეასრულებს.
მუსლიმს სწამს და სჯერა, რომ ყველა ღვთიური წიგნი ალლაჰის მიერ იქნა მოვლენილი. თუმცა, ეს რწმენა იმ წიგნებზე არ ვრცელდება, რომლებმაც ისტორიული ჟამთასვლის პარალელურად, ცვლილებები განიცადეს. აქედან გამომდინარე, მუსლიმს, ალლაჰის მიერ გარდმოვლენილი ყველა ორიგინალი წერილისა და წიგნების სწამს და სჯერა. იმის სწამს და სჯერა, რომ ყურანის გარდა, სხვა ღვთიური წიგნები ანუ თევრათი, ზებური და ინჯილი, ადამიანებმა თავიანთი ხელით შეცვალეს და რომ თითოეული მათგანი ორიგინალისგან სრულიად განსხვავდება.
პმუსლიმი, ვაჰის საკითხთან მიმართებაში, ყოველთვის ფრთხილი უნდა იყოს. როდესაც თევრათში ან ინჯილში რამეს წაიკითხავს, ვიდრე მის შესახებ რამენაირ დასკვნას გააკეთებს, მანამდე ის საკითხი ყურანში უნდა მოძებნოს, თუკი ყურანისა და ისლამის პრონციპებს არ ეწინააღმდეგება, მაშინ ამ ცოდნის შესაძლო უტყუარობაზე საუბარი შესაძლებელია, მაგრამ, თუკი ეწინააღმდეგება, მაშინ ის უარყოფილი უნდა იქნას, ვინაიდან, რაც ყურანსა და ისლამის დებულებებს ეწინააღმდეგება, შეუძლებელია იმაზე მუსლიმმა – ალლაჰის სიტყვებიაო - თქვას.
ადამიანებს, მცირედი ანგარების გამო, თავიანთი წმინდა წიგნები შეუცვლიათ, შემდეგ კი თავიანთი ხელით შეცვლილი ამ წიგნებით ხალხის მოტყუება დაუწყიათ. აქედან გამომდინარე, მხოლოდ და მხოლოდ ყურანია ის ღვთიური წიგნი, რომელიც დასაბამიდან დღემდე ისე მოვიდა ჩვენამდე, რომ უმნივნელო ცვლილებებიც კი არ განუცდია. მისი ორიგინალობა და ფუნქცია, წარღვნის დღემდე, უცვლელი იქნება.
წმინდა წიგნების რწმენა - რწმენის ერთ-ერთი აუცილებელი პირობაა. აქედან გამომდინარე, მუსლიმი, წმინდა ყურანისადმი მხოლოდ სიტყვიერი რწმენით არ უნდა შეიმოიფარგლოს, არამედ მასში მოცემული დებულებებისა და პრინციპების მიხედვით უნდა იცხოვროს. ვინაიდან წიგნების გარდმოვლენის მიზანი, ის არის, რომ ადამიანმა ის წაიკითხოს, გააცნობიეროს და მის შესაბამისად იცხოვროს.
8 სურა ბაყარა, 2/213
8