Si një njeri me sjellje të thjeshtë, ai nuk fliste ashpër dhe me fjalë të papërshtatshme. Kur ndodhej përballë një dukurie të shëmtuar, negative apo të pamoralshme, largohej prej aty ose e urrente atë. Asnjëherë nuk e ngrinte zërin, të keqen që i bëhej nuk e kthente me të keqe. Motoja e tij ishte mos bëni padrejtësi, por as mos lejoni t’ju bëjnë padrejtësi. Asnjëherë nuk ka kundërshtuar urdhërat e Allahut. Kur i jepej mundësia për të zgjedhur, zgjidhte më të lehten, përsa kohë nuk ishte në kundërshtim me vullnetin e Allahut. Ishte aq i thjeshtë sa që gatuante në shtëpi dhe ndihmonte në pastrimin e saj. Fliste vetëm në lidhje me çështjet që kishin të bënin me të. Sillej me thjeshtësi me njerëzit dhe bënte që ata të ndiheshin të qetë pranë tij. Çdo gjë që posedonte, e ndante me të tjerët me bujari. Ishte i ekuilibruar. Kur ishte i ulur nuk çohej asnjëherë para mysafirëve dhe nuk largohej para se të largoheshin ata. Ishte i durueshëm ndaj atyre që e mundonin duke i shkaktuar vështirësi. Prandaj, gjithkujt i pëlqente që të gjendej në një ambjent me të. Ishte shumë i dhembshur, nuk ishte kurrë i ashpër dhe as lakmitar. Nuk e pranonte në asnjë mënyrë lëvdatën që nuk e meritonte.

Muhammedi (s.a.s.) beri të mundur që në shoqëri të ndodhnin ndryshime të mëdha:

Ishte mbrojtës i të drejtave të femrës. Anulloi “pronësinë” e burrit mbi bashkëshorten. I dha femrës të drejtën e pronës dhe trashëgimisë, si dhe të drejtën e zgjedhjes së bashkëshortit apo të refuzimit të kandidatit për bashkëshort.

Ishte mbrojtësi i jetimëve dhe mundësoi mirësjelljen e njerëzve ndaj tyre. Ja njëri prej haditheve më të përhapura: “Shtëpia më e mirë është ajo shtëpi brenda së cilës ka mirësjellje ndaj jetimit, ndërsa shtëpia më e ligë është ajo shtëpi brenda së cilës keqtrajtohet një jetim.” 

Muhammedi (s.a.s.) ishte mik i mjedisit. Për shembull, sa herë që bënte pushim gjatë një udhëtimi, ngarkonte dikë prej sahabeve që të mblidhte mbetjet, para se të largoheshin.

Ka ndaluar që kafshët të mbingarkohen dhe ka porositur që të sillemi me mëshirë ndaj çdo kafshe.

Njerëzit rreth tij i mësonte që ta duan dhe ta mbrojnë natyrën, i ka urdhëruar ata që të mbjellin pemë qoftë edhe ditën kur po ndodh kijameti. Ka ndaluar që të dëmtohet natyra, sidomos pemët, edhe në luftë e sipër.

Ka treguar interes të madh për shëndetin e shoqërisë. Ka punuar për të asgjësuar alkoolin, lëndët narkotike, skllavërinë dhe bixhozin (kumarin).